مغز مه آلود چیست
مغز مه‌آلود می‌تواند نشانه‌ای از برخی بیماری‌ها مانند سندرم خستگی مزمن و ام اس باشد
آیا قادر نیستید تا کلیدهای خود را پیدا کنید؟ نام همسایه جدید خود را فراموش کرده‌اید؟ به یاد نمی‌آورید چرا به طبقه بالای خانه رفته‌اید؟ آیا قرار خود برای یک شام خانوادگی را فراموش کرده‌اید؟ این قبیل موارد به واسطه شرایطی که به نام «مغز مه‌آلود» شناخته می‌شود، شکل می‌گیرند.
با افزایش سن نگرانی درباره این که مغز مه‌آلود سرآغازی برای ابتلا به بیماری آلزایمر باشد، افزایش می‌یابد. اگر چه مغز مه‌آلود به عنوان یک بیماری و شرایط پزشکی شناخته نمی‌شود، معمولا اصطلاحی است که مردم برای توصیف نشانه‌های ابهام ذهنی استفاده می‌کنند. افزون بر فراموشی، نشانه‌های دیگری که مردم گزارش می‌کنند از خستگی و سردرد تا کمبود انرژی و ناپایداری را شامل می‌شوند.
مغز مه‌آلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل می‌گیرد اما نمی‌توانید روی آن متمرکز شوید. تلاش برای یادآوری و استفاده از توان مغز می‌تواند به اندازه یک فعالیت جسمانی انرژی شما را تخلیه کند. تجربه این شرایط، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی، در نتیجه هراس از ابتلا به آلزایمر می‌تواند عذاب‌آور باشد. آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل است که در حال حاضر درمانی ندارد و شناسایی آن در مراحل اولیه نیز دشوار است.
دلایل احتمالی مغز مه‌آلود
پس اگر ابهام شکل گرفته در شما نشانه‌ای از زوال عقل نیست، چه چیزی می‌تواند دلیل آن باشد؟ احتمالات فراوانی در این زمینه وجود دارند.
یکی از مواردی که می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری مغز مه‌آلود شود، خواب ناکافی است. هنگامی که بدن به اندازه کافی استراحت نمی‌کند، مغز نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد. خواب ناکافی اثری منفی بر تفکر دارد. هنگامی که به اندازه کافی نمی‌خوابید، میزان توجه و تفکر دقیق شما افت می‌کند. پس خواب شبانه به میزان هفت تا هشت ساعت را فراموش نکنید.
اتاق خود را به مکانی راحت برای استراحت تبدیل کنید و تا حد امکان از دستگاه‌های الکترونیکی دور باشید. با خوابیدن و بیدار شدن در یک ساعت مشخص، یک روال خواب برای خود ایجاد کنید. اگر این کار نتیجه مثبتی به همراه نداشت، به پزشک مراجعه کنید تا مشکلات خواب اساسی مورد بررسی قرار بگیرند.
مغز مه‌آلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل می‌گیرد
یکی دیگر از دلایل ایجاد مغز مه‌آلود استرس است. زیر فشار بودن و مواجهه مداوم با موقعیت‌های استرس‌زا تاثیر منفی بر احساسات شما دارد و بدن را تخریب می‌کند. نشانه‌های استرس می‌توانند از سردرد و تهوع تا درد در ناحیه سینه و دردهای عضلانی را شامل شوند. جای شگفتی نیست که استرس می‌تواند مغز و ذهن شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در حقیقت، استرس هم در عملکرد جسمانی و هم روانی اختلال ایجاد می‌کند.
بر همین اساس برای جلوگیری از مغز مه‌آلود باید استرس و اضطراب خود را کاهش دهید. تکنیک‌های تنفس عمیق و مدیتیشن، یا انجام یوگا از جمله کارهایی است که می‌توانید برای مقابله با استرس مد نظر قرار دهید. همچنین، انجام تمرینات ورزشی و نقاشی می‌توانند در کاهش استرس موثر باشند.
عوارض جانبی دارو یکی دیگر از مواردی است که می‌تواند زمینه‌ساز مغز مه‌آلود شود. با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف و مصرف داروها نیز افزایش می‌یابد. پیش از مصرف داروها، چه آنتی‌بیوتیک‌ها یا قرص‌های ضد حساسیت یا حتی داروهای فشار خون، عوارض جانبی بالقوه آنها را مطالعه کنید.
گاهی اوقات ابهام ذهنی در نتیجه داروی جدیدی است که مصرف می‌کنید. اگر قرار است در کوتاه‌مدت دارو مصرف کنید و مغز مه‌آلود چندان جدی نیست، احتمالا پس از قطع مصرف دارو به شرایط عادی بازمی‌گردید اما در صورت نیاز به مصرف بلندمدت دارو با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید. این امکان وجود دارد که دارویی دیگر برای شما تجویز شود.
مسائل هورمونی نیز می‌توانند به شکل‌گیری مغز مه‌آلود منجر شوند. بانوان باردار باید خود را برای تجربه این شرایط طی دوران بارداری آماده کنند. همچنین، در دوران یائسگی نیز احتمال تجربه مغز مه‌آلود زیاد است. تغییرات هورمونی به واقع می‌توانند روی عملکرد مغز تاثیرگذار باشند.
کار کشیدن بیش از اندازه از مغز یکی دیگر از دلایل شکل‌گیری مغز مه‌آلود است. اگر همواره تلاش می‌کنید تا چند کار را در یک زمان انجام دهید، جای شگفتی نیست که مغز اندکی دچار ابهام و گیجی شود. سرعت پردازش و مهارت‌های دیگر مغزی با افزایش سن افت می‌کنند اما مهم نیست چند سال دارید زیرا چند وظیفگی در هر سنی می‌تواند اثر منفی به همراه داشته باشد.
مغز مه‌آلود می‌تواند نشانه‌ای از برخی بیماری‌ها مانند سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژیا، لوپوس و ام اس باشد. همچنین این شرایط می‌تواند در نتیجه ابتلا به افسردگی شکل بگیرد. اگر مسائل شناختی را تجربه می‌کنید که به خواب، استرس یا موضوعات دیگر مرتبط نیستند، به پزشک مراجعه کنید تا ریشه‌یابی دقیق صورت بگیرد.»
منبع:isna.ir
